Miałam napisać tę recenzję już dawno temu ale jak zwykle o niej zapomniałam, tak jak zresztą o wielu innych rzeczach. Ostatnimi czasy zaczęłam czytać, a właściwie słuchać coraz więcej reportaży. „Z nienawiści do kobiet” było pierwszym reportażem, jaki przeczytałam w tym roku. Jeśli chcecie się dowiedzieć jakie wrażenie na mnie wywarł, zachęcam do czytania dalej.
Tytuł oryginalny: Z nienawiści do kobiet
Autor: Justyna Kopińska
Tłumacz: -
Wydawnictwo: Świat Książki
Rok wydania: 2018
Liczba stron: 224
Justyna Kopińska zebrała w tym zbiorze kilka napisanych przez nią reportaży na wiele trudnych i szokujących tematów. Wbrew temu, co sugeruje tytuł, nie są to opowieści tylko o kobietach, a raczej zbiór historii ludzi, którzy musieli zmierzyć się z samotnością, złem w różnej postaci, odrzuceniem i zaniedbaniem władz. Szczerze mówiąc, bardzo ciężko słuchało mi się tych reportaży. Nie dlatego, że autorka napisała je w toporny sposób, wręcz odwrotnie. W ciągu jednego dnia przesłuchałam całego audiobooka, ale emocje jakie towarzyszyły mi podczas odsłuchiwania- złość, smutek, rozczarowanie, współczucie- wymęczyły mnie do tego stopnia, że musiałam robić przerwy w słuchaniu.
Wiele z tych historii było niesamowicie ciekawych i wstrząsających, ale było kilka takich, które zostaną ze mną, w moich myślach, na zawsze. Jednym z takich tekstów był reportaż zatytuowany " Ksiądz pedofil odprawia dalej" o księdzu, który omamił dziewczynkę i jej rodziców, gwałcił ją przez ponad rok, potem został skazany z kilkadziesiąt przestępstw seksualnych ale ze względu na to, że dziewczyna nie była w stanie stawić się na rozprawę ze względu na swój katastrofalny stan psychiczny po wszystkim, co przeszła, pedofil został ułaskawiony i, jak to w Polsce i nie tylko bywa, przeniesiony do innej parafii.
Kolejnym był " Z nienawiści do kobiet"- tekst o tym, jak to molestowanie seksualne kobiet w wojsku polskim przez oficera jest zamiatane pod dywan. Ten reportaż uderzył we mnie ze zdwojoną siłą, szczególnie biorąc po uwagę to, co dzieje się w tym momencie na świecie, ale i w Polsce w tym momencie. Traktowanie kobiet przedmiotowo jest tak znormalizowane w społeczeństwie, że mężczyźni nie czują się winni rzucania w stronę kobiet seksualnych, zboczonych komentarzy, obłapywania i dotykania kobiet bez ich zgody. Jeśli takie rzeczy są zamiatane pod dywan i ignorowane, a tacy mężczyźni nie ponoszą konsekwencji, może dochodzić do takich sytuacji jak śmierć Vanessy Guillen, która została bestialsko zamordowana, a która na kilka tygodni przed śmiercią mówiła rodzinie, że jest molestowana, ale zgłoszenie tego nic nie da. Tak nie może być! Słuchanie tego reportażu ze świadomością, że dla wielu osób molestowanie seksualne to żart, a na kobiety patrzy się jak na chodzące mięso, powodowało u mnie ogromną złość i żal, że nawet osoby, które chcą walczyć i bronić swojego kraju nie mogą uniknąć takich okropieństw.
W zbiorze znajdują się też inne reportaże:
- o Violettcie Villas, o tym kim była za kamerami, jaką matką była i jak jej wspinaczka na sam szczyt skończyła się bolesnym upadkiem; opowiedziane przez syna i synową
- o rozmowach z homoseksualistami, którzy mimo nienawiści i braku respektu ze strony kościoła, wciąż chcą być jego częścią
- o dyrektorze więzienia, który zamordował jednego z więźniów, a którego sąd wysłał na samodzielne leczenie, mimo że jego stan psychiczny nie wskazywał na to, że jest to dobry pomysł
- o tym, jak przez zatargi i nieporozumienia wśród organów policji, dwie pary zostały brutalnie zamordowane, a sama sprawa zamieciona pod dywan
- rozmowa z " ostatnim klezmerem Galicji"- Leopoldem Kozłowskim, pianistą, dyrygentem i kompozytorem, który będąc w obozie pracy należał do orkiestry i musiał grać dla swoich oprawców.
Ten zbiór zrobił na mnie ogromne wrażenie i zdecydowanie sięgnę po inne książki Pani Kopińskiej. Wam, drodzy czytelnicy, polecam sięgnąć po te reportaże, chociażby dla świadomości, jak okrutny i niesprawiedliwy potrafi być ten świat.
OCENA: 9/10
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz