#74: Opowieści z Akademii Nocnych Łowców ( C. Clare, M. Johnson i inni)- recenzja

Witajcie ludziki! Przychodzę do was z czymś, czego dawno nie było na blogu, a mówię tu oczywiście o recenzji. Recenzję " Opowieści z Akademii Nocnych Łowców" odkładam już tak okropnie długo, za co was przepraszam, ale wiecie, czasem to jak sobie zaplanujemy czas w notatniku czy plannerze nie zawsze pokrywa się z tym, co będziemy robili. Tym bardziej w wakacje, kiedy ciężko cokolwiek przewidzieć.
No dobrze, koniec wstępu. Możemy zaczynać omawianie lektury :)

Oryginalny tytuł: Tales from The Shadowhunters Academy

Autor: Cassandra Clare, Maureen Johnson i inni

Tłumacz: Małgorzata Strzelec

Wydawnictwo: MAG

Rok wydania: 2017

Liczba stron: 656

Jak dobrze wiedzą ci, którzy przeżyli zakończenie " Miasta Niebiańskiego Ognia", Simon Lewis przestał być wampirem jak również stracił wszystkie wspomnienia o świecie cieni. Przez pewien okres czasu był zwykłym człowiekiem, żyjąc tak, jakby wydarzenia związane z jego znajomością z Clary w ogóle się nie wydarzyły. Clary była dla niego obcą osobą. 
Oczywiście, jego wspaniali przyjaciele nie mogli żyć bez niego, więc z pomocą Magnusa Bane'a przywrócili mu niektóre wspomnienia. Od tego czasu Simon starał się ogarnąć, co się wokół dzieje, jednocześnie szykując się do wstąpienia do Akademii Nocnych Łowców, by zostać ( jak nazwa szkoły wskazuje), Nocnym Łowcą. 
Jak sobie poradzi w tej sytuacji? Czy sprosta oczekiwaniom? Jak ma wyjaśnić wszystkim, którzy kiedyś go znali, że dawnego Simona już... nie ma? 

"Opowieści z Akademii Nocnych Łowców" to książka złożona z wielu opowiadań, jednych bardziej, drugich mniej wciągających, ale niewątpliwie każde z nich jest warte przeczytania. Tym bardziej, że wszystkie razem tworzą obraz szkoły, do której uczęszcza bohater, przygód, które przeżył i przeszkód, które stanęły na jego drodze. Bardzo przyjemnie mi się czytało każdą z historii. No dobra, zasysałam je jak odkurzacz! W dwa dni udało mi się przeczytać sześćset pięćdziesiąt stron tej cegiełki. Według mnie Cassandra napisała tę książkę nie tylko po to, by kontynuować wątek Simona, ale również by wytłumaczyć kilka spraw, które nie zostały poruszone, albo były jedynie wspomniane w jej wcześniejszych powieściach.

,, Bez wspomnień przepadamy. A nikt nie chce, żeby przepadł ktoś, kogo się kocha. " 

Jak już mówiłam, książka składa się z wielu opowiadań, jest więc też wielowątkowa. Choć większość wątków była naprawdę ciekawa, mnie najbardziej zaintrygowały próby przypomnienia sobie swojej przeszłości przez Simona. Z początku próbował on odciąć się od tego, co było, od wcześniejszej wersji samego siebie. Zaczął kombinować, już nie wiedział kim jest. Udawał dziwną, niezwykle groteskową i przerysowaną wersję Jace'a. Muszę przyznać, że jego zachowanie wywoływało we mnie niesamowite nerwy. Na szczęście w końcu zrozumiał, że kluczem do szczęścia nie jest odrzucenie tego, kim się było, a pogodzenie się z tym. Autorka zaserwowała nam bardzo ładnie poprowadzony motyw przemiany charakteru, za co należy się jej duży plus.

" Wszyscy zmieniamy świat codziennie, każdego dnia, który przeżywamy. Musisz tylko zdecydować, w jaki sposób chcesz go zmienić. "

Jeśli zaś chodzi o bohaterów, starych nie trzeba nikomu przedstawiać ani ich oceniać. Kto czytał " Miasto Kości" i resztę części, w których występuje ta banda dziwnych, pokręconych i diabelnie dobrych w walce postaci, ten nie dowie się z tej książki o nich niczego nowego. Ewentualnie może zakochać się w nich jeszcze raz. No, prawie. Skłamałam, jedno opowiadanie postawi ich wszystkich w zadziwiająco niezwykłym świetle. Nie zdradzę nic więcej, bo odebrałabym wam radość czytania. Mogę tylko powiedzieć, że fani i fanki Magnusa i Aleca będą wniebowzięci.
Z nowymi bohaterami nie udało mi się zaprzyjaźnić, może dlatego, że nie mieli oni szansy się zbytnio rozwinąć i wykazać. Mimo wszystko mam nadzieję, że chociaż niektórzy z nich wystąpią w kontynuacjach i będę mogła ich lepiej poznać.

Podsumowując, książka nie była idealna w każdy możliwy sposób. Miała swoje małe minusy, o których nie bez przyczyny nie napisałam. Dla mnie nie mają one żadnego znaczenia, bo nie żałuję przeczytania tej powieści. Powrót do świata Nocnych Łowców był, jest i zawsze będzie dla mnie niesamowitym doświadczeniem, dającym mi mnóstwo radości.

OCENA: 8/10