#11: Dawca( Lois Lowry)- recenzja.

Witajcie.
Jest piątek, tak więc pewnie zastanawiacie się dlaczego dziś wstawiam recenzję. Otóż odrabiam czwartek. Do ferii mam czwartki zapełnione szkołą muzyczną i nie mam czasu na pisanie. Staram się jednak, by odrabiać to następnego dnia.
Zrecenzuję dziś ,, Dawcę" autorstwa Lois Lowry. Zanim jednak zacznę, ogłaszam iż ta recenzja nie będzie zawierała spojlerów.
   Powieść tę przeczytałam, ponieważ wiele osób mi ją polecało. Chciałam również obejrzeć jej ekranizację, a nie mogłam tego zrobić, nie czytając pierwowzoru.
   Jonasz żyje w idealnym społeczeństwie. Należy do tzw. komórki rodzinnej. Żyje rutynowo, tak jak to zaplanowano dawno temu, tak jak żyły  pokolenia przed nim.  Ludzie w tym utopijnym świecie nie znają uczuć ani kolorów.  Każdy ma przypisanych rodziców i pracę. Nikomu nawet nie przyjdzie do głowy, by zadawać pytania. Wszyscy są tacy sami.Z wyjątkiem Jonasza.Podczas ceremonii dwunastolatków dzieci z dumą przyjmują przydzielone im życiowe role. Jonaszowi przypada najtrudniejsze zadanie- zostanie Odbiorcą Pamięci. To on będzie dźwigał na swoich ramionach wspomnienia wszystkich ludzi, by oni nie musieli się martwić uczuciami, by mogli żyć beztrosko.  Czy podoła zadaniu? 
   Powieść jest spokojna, nostalgiczna, jednak świat w niej przedstawiony wcale taki nie jest. To brutalny obraz przyszłości, w której ludzie nie znają uczuć, nie znają kolorów, nie odczuwają innych tak zwykłych bodźców. Nie są również świadomi swoich złych uczynków. Świat, w którym nie wolno kłamać ale to właśnie na nim jest zbudowany. Książka napisana jest prostym językiem, porusza jednak ważne tematy takie jak równouprawnienia dla chorych i słabszych, wolna wola ludzka, to jak przeszłość, teraźniejszość i przyszłość wpływają na siebie, zachodzą, mają na siebie wpływ i jakie wnioski człowiek z tego wyciąga.  Jest jeden główny wątek, oczywiście możemy znaleźć kilka pobocznych lecz nie wywierają one prawie żadnego wpływu na akcję i fabułę. Książkę czyta się lekko. Choć początek nie jest aż tak wciągający, to od połowy powieść czyta się jednym tchem. Koniec jest nagły, dynamiczny, nieprzewidywalny, czyli taki jaki powinien być w każdej książce.  Bohaterowie może nie są idealnie wykreowani, ale na pewno różnią się od siebie zachowaniami i charakterami mimo, że w ich świecie wszelka odmienność jest wypleniana. Główny bohater przechodzi przemianę udowadniając, że zmiany w ludziach są możliwe, o ile oni sami tego chcą. 
   Są tylko dwa czynniki, które sprawiły, że w pewnych momentach książka mi się nie podobała.  Zbyt dojrzałe przemyślenia jak na dwunastolatka. W poprzedniej recenzji uzasadniłam, dlaczego tamci bohaterowie mogli zachowywać się tak, a nie inaczej. W tym przypadku nie mam pojęcia dlaczego autorka stworzyła dorosłego w ciele dziecka. Prawdopodobnie nigdy nie dostanę odpowiedzi na to pytanie. 
Kolejną rzeczą jest malutka liczba opisów. Brakuje mi większych, dłuższych opisów tej społeczności oraz miejsca, w którym się znajdują. 
   Pierwszy raz mi się zdarzyło, że nie wiem gdzie dopasować pewną moją uwagę, czy do plusów, czy do minusów. Postać Dawcy jest jedną wielką niewiadomą, nie znamy jego przeszłości. Dopiero w połowie książki dowiadujemy się kilku szczegółów, które mają wpływ na późniejsze decyzje Jonasza- głównego bohatera. 
   To wydanie,, Dawcy" kompletnie do mnie nie przemawia. Nie podoba mi się ta okładka, więc  jeśli kiedyś będę kupowała tę książkę, na pewno skuszę się na filmową wersję tego, co przyciąga nas czytelników do nieznanej nam powieści.
   Książkę polecam wszystkim, jak najbardziej polecam! Jak widzicie nie posiada ona praktycznie żadnych minusów, tak więc jeśli nie czytaliście ,, Dawcy", musicie to zrobić w najbliższym czasie.

OCENA: 8/10